Diagnostiek van vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis en eetbuistoornis

Samenvatting

De eetbuistoornis en de vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis zijn toegevoegd aan de eetstoornisdiagnosen voor volwassenen in de DSM-5. Dit artikel beschrijft wat inmiddels bekend is over de diagnostiek van beide stoornissen. Iemand met een eetbuistoornis eet grote hoeveelheden binnen korte tijd. Deze eetbuien gaan niet gepaard met compensatiegedrag zoals braken en laxeren, met als gevolg gewichtstoename. De eetbuien beïnvloeden de kwaliteit van leven. Het is van belang om bij patiënten met een eetbuistoornis somatische en psychische comorbiditeit te onderzoeken, aangezien deze veel voorkomen. De eetbuistoornis wordt met een specifieke anamnese gericht op eetstoornissen vastgesteld. De vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis is een al langer bestaande diagnose bij kinderen. Deze eetstoornis bestaat ook bij volwassenen. Het betreft verschillende vormen van onvoldoende voedsel binnen krijgen, met ondergewicht en deficiënties als gevolg. Subtypen zijn: sensorische sensitiviteit, gebrek aan interesse en angst voor aversieve gevolgen. Diagnostiek vindt plaats via een semigestructureerde vragenlijst, de PARDI.