Gevallen van het professionele podium... en weer opgestaan

PsyXpert, nascholingstijdschrift over psychotherapie, publiceert geregeld verhalen in het kader van antistigmatisering. Ditmaal vertelt Karlijn hoe een noodlottig ongeval haar leven veranderde en hoe zij hiermee leerde omgaan.

Op 24 september 2010 knalt Karlijn ’s nachts, na een optreden als zangeres, met haar hoofd tegen de hoek van een dakgoot. “Een seconde die mijn leven volledig op zijn kop zette.” Karlijn loopt een hersenschudding op en haar autonome zenuwstelsel is uit balans.

Zonnebril
“De eerste jaren na het ongeluk liep ik constant met een zonnebril op, het kleinste straaltje licht was al te veel. Geluid en licht kwamen als een storm van misselijkheid binnen. De hoofdpijn was bijna ondraaglijk. Ik was constant duizelig, stond wankel op mijn benen. Kon niets meer onthouden. Nadenken deed pijn. Ik had pijn in mijn ogen, alsof ik constant scheel keek, en ik voelde me rillerig. Het ergste vond ik het gevoel van totale energie-uitval. Van een levendige meid die iedere week meerdere keren op het podium stond te zingen en dansen, veranderde mijn leven in dat van een zieke vrouw die prikkels zoveel mogelijk probeerde te vermijden.”

Karlijns herstel begint met veel wandelen – veelal in het donker omdat ze nog geen licht kan verdragen – en het volgen van verschillende therapieën.

Cognitieve gedragstherapie en EMDR
“Cognitieve gedragstherapie hielp me om te leren activiteiten en ontspanning af te wisselen. Met een regelmaat waarin ik steeds pauze moest nemen om even te navelstaren. Op die manier kon de overload aan prikkels verwerkt worden en bleef ik, ondanks dat ik niet goed kon voelen waar de grens lag, toch actief. En ik leerde dat angstige en sombere denkbeelden slechts gedachten zijn, die komen en gaan. Het consequent toepassen van pauzes, ook als het goed ging, en actief blijven op momenten dat ik me slecht voelde, gaven me vertrouwen in lijf en hoofd. EMDR op het ongeluk (de kopstoot) nam de angst voor hoofdpijn en vermoeidheid deels weg.”

Dankzij de steun van haar vriend, familie, vrienden en buren slaat ze zich door een zware periode. Met ups – zij en haar vriend krijgen twee kinderen – en downs: Karlijn blijkt een schildklieraandoening te hebben.

Oude liefde terug
Bijna tien jaar later werkt ze echter weer volledig en gaat het stukken beter met haar. “Ik voel me goed, ik weet wat ik aankan en ik krijg er onwijs veel energie van. Ik dirigeer twee vocal groepen en geef zangles. Ik ben volop aan het creëren, arrangeren en dirigeren. Ook ben ik weer aan het optreden! Daarmee is mijn ‘oude’ liefde terug in mijn leven. Een deur die ik had gesloten bleek toch weer te kunnen opengaan. Wat is het ontzettend fijn om mijn passie te kunnen uitleven: weer te kunnen zingen. Ik ben zelfs met de band van toen naar de locatie van de kopstoot geweest om op te treden! Mijn therapeut en huisarts hebben me enorm goed begeleid tijdens de zoektocht naar herstel. Ik ben ze erg dankbaar voor deze begeleiding. Ik kan oprecht zeggen dat ik me goed voel. Ik ben ontzettend blij met hoe mijn leven er nu uitziet.”

Dit artikel is een sterk verkorte weergave van het anti-stigmaverhaal verschenen in PsyXpert, editie 2020-4. Meer anti-stigmaverhalen lezen? Kijk op www.psyxpert.nl/abonneren.