Ik ben oké zoals ik ben en ik mag fouten maken

“Ik ben ok en ik mag fouten maken”

Een antistigmatiseringsverhaal (samenvatting)

In het kader van antistigmatisering publiceert PsyXpert, nascholingstijdschrift over psychotherapie, in elke editie een ervaringsverhaal van een cliënt. Deze editie een verhaal van K. Boxem over zelfexpressie en autonomie. Zij blikt terug op een jaar klinische schematherapie en zes maanden thuis. ”In deze behandeling heb ik twee zinnen ontiegelijk vaak tegen mezelf gezegd: 'ik ben oké zoals ik ben, ik mag fouten maken'.”

Niet gewaardeerd
In mijn hoofd was mijn mening iets wat ik alleen kon hebben zonder andere mensen. Ik voelde me bij de meeste mensen in mijn vrijheid beperkt, omdat ik ervan uitging dat ik niet gewaardeerd werd om mijn mening. Dat trok ik door naar: 'niemand wil met mij omgaan als ik zeg wat ik denk'.

Zelfexpressie en autonomie
Een groot deel van mijn behandeling heeft in het teken van vrijheid gestaan. In de kliniek heb ik kunnen ervaren hoe het voelt om vrij te zijn. Ik merkte al snel dat ik me lichamelijk best onbelemmerd kon voelen. Bij psychomotorische therapie, vooral tijdens zelfexpressie en autonomie, heb ik hier veel mee kunnen oefenen. Aanvullend denk ik dat autonomie en zelfexpressie een rode draad in mijn behandeling zijn geweest. Mezelf leren uiten, of werk maken bij beeldende therapie dat ik graag wil maken, zijn hier voorbeelden van.

Op de kliniek
Het grootste verschil tussen mijn leven ten tijde van de klinische psychotherapie en mijn leven nu is, dat ik op de kliniek autonomie zocht in een gemeenschap waarin zeer weinig autonomie mogelijk was, omdat de meeste keuzes voor mij gemaakt waren. Nu leef ik in zoveel vrijheid dat ik soms niet meer weet waar ik überhaupt uit kan kiezen.

Andere manier van aanpak
Mijn huidige therapie bestaat uit wekelijkse, individuele gesprekken. De onderwerpen die voor mij therapeutisch gezien het belangrijkst zijn, zijn niet veranderd. Wat veranderd is, is de manier van aanpak. Waar ik in de kliniek soms overschaduwd werd door mensen die harder schreeuwden dan ik kon, is nu al mijn therapietijd voor mij. In de huidige therapie reflecteer ik steeds op mijzelf en leer ik na te gaan wat ik zelf wil en hoe ik mijn leven wil leiden.

Zelfcompassie
Er zijn dagen dat dit me minder goed afgaat en dat ik me weer heel klein voel. Vaak word ik dan erg boos op mezelf. Wanneer ik met mijn huidige psycholoog hierover praat, wijst hij me altijd op zelfcompassie; hij zegt me dat het niet erg is dat ik me minder voel, en dat het er mag zijn. Hij herinnert me aan een van mijn eigen Kompaszinnen: 'Ik ben ok zoals ik ben en ik mag fouten maken'.

-----

Dit artikel is een sterk verkorte weergave van het anti-stigmatiseringsverhaal verschenen in PsyXpert, editie 2018-4. Meer anti-stigmatiseringsverhalen lezen van cliënten die psychotherapie volgen? Kijk op www.psyxpert.nl/abonneren.