Transdiagnostische factoren zijn ontstaan vanuit twee hoofdlijnen: de klinische bevinding dat verschillende DSM-stoornissen overlappende symptomen én in stand houdende factoren hebben; en de sterk wisselende wetenschappelijke bevindingen (bijv. in effectiviteitsstudies) als een DSM-diagnose als variabele wordt gebruikt. De bestaande DSM-categorieën zijn te grof gedefinieerd en vertonen onderling te veel variatie om een patiëntengroep eenduidig te kunnen beschrijven. De NIMH (het wetenschappelijk instituut van Amerika) ontwikkelt momenteel de Research Domain Criteria op grond van consensus en wetenschappelijke bevindingen en tracht hiermee tot een nieuwe diagnostische indeling van psychiatrische stoornissen te komen. In praktisch opzicht zijn er momenteel twee gevalideerde behandelprotocollen die gebruikmaken van transdiagnostische factoren: het eetstoornisprotocol van Fairburn en het Unified Protocol voor emotionele stoornissen van Barlow. Van het laatste wordt uitgebreid verslag gedaan in dit artikel.
Auteurs | Heycop ten Ham, B. van |
---|---|
Thema | Hoofdartikel - Behandelen |
Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
Publicatie | 16 september 2016 |
Editie | PsyXpert - Jaargang 2 - editie 3 - 2016-3 |
Na het bestuderen van dit artikel: